माणसाने माणसाशी माणसासम वागणे !!

गेले दोन-तीन दिवस समाज माध्यमातून एका विषयाला धरून सातत्याने काहीतरी पोस्ट येणे सुरू आहे. मुळात विषय आणि विषयाचे गंभीर्य हेच आपण समजलो नाही. कुणीतरी, कुणासाठी केलेली मदत पण त्या मदतीचे ही आपण भाग-भांडवल करायला निघालो आहोत. समाज आणि समाजातील घटक म्हणून आपण आपली नैतिक जबाबदारीचे भान सोडून व्यक्त होण्यासाठी धडपड करत आहोत. पण खरंच याची आवश्यकता आहे का ? सद्य परिस्थितीत आपली प्रत्येक कृती ही कशी असायला हवी याबद्दल या माध्यमात आपण कायम काहीतरी सतत वाचत असतो तरी झालेल्या घटनेवर आपण इतक्या खालच्या थरावर कसे गेलो याचा विचार प्रत्येकाने करण्याची नितांत गरज आहे. 

आज कुठल्याही विषयावर आपण स्वतः माहिती न घेता,विषयाची पूर्ण शहानिशा न करता व्यक्त होण्याच्या मागे लागलो आहे. व्यक्त होणे हे समाज माध्यमाचे स्वातंत्र्य आपल्याला मिळाले आहे पण त्याचा उपयोग,प्रसंगी त्याचे गांभीर्य आपल्याला माणूस म्हणून कधी कळणार याबद्दल आता विचार करावा लागणार आहे. खरंतर मुळात माणूस हा संवेदनशील प्राणी आहे. माणसाला माणसाशी जुळण्याचे प्रसंगी सुख-दुःख वाटून घेण्याचे एक माध्यम म्हणून हे समाज माध्यम आपल्याला उपलब्ध झाले आहे. पण आज समाज माध्यमाचे हे रूप बघून उबग यायला लागली आहे. परिस्थिती आणि विषयाचे गांभीर्य बघून आपण व्यक्त झालो तर समाज माध्यमातून चांगला आणि सकारात्मक संदेश जाईल याची जाण प्रत्येकाने ठेवली तर चित्र बदलेल. आलेल्या परिस्थितीतून जातांना हीच सकारात्मकता आपल्याला अधिक बळ देणार आहे. 

सध्याची परिस्थिती बघावी तशी योग्य नाही. निराशा,उदासीनता ही वातावरणात जाणवते आहे. आपण खूप प्रयत्न करतोय की मी माझ्याभोवती सकारात्मकताच ठेवणार पण तरीही मन काही काळ त्यात रमणारे आहे. कोरोनामुळे अनेकांनी आपले आप्तस्वकीय गमावले आहे. पण मानसिक स्वास्थ्य आपल्याला जपून ठेवावे लागणार आहे. काही घटना ऐकल्या की खरंतर मन सुन्न होतं खरंच ह्यातून बाहेर पडायचे असेल तर आपल्याला काही निर्बंध घालावे लागतीलच. ते वैयक्तिक,आपला समाज म्हणून सामाजिक आणि या आभासी पण प्रभावी माध्यमातून ही काही निर्बंध घालण्याची सुरुवात स्वतःपासून करावे लागतील. बदल घडेल आणि या बदलाची नोंद नक्की होईल. चला या बदलासाठी प्रयत्नशील राहूया.. 

ऊबंटू चित्रपटातील माणसाने माणसाशी माणसासम वागणे हे गीत नाही तर ही प्रार्थना कायमच आवडणारी आहे. समीर सामंत यांनी लिहिलेले शब्द मनात कायम रुंजी घालणारे आहे. ते शेवटी छान लिहितात आणि त्यानेच शेवट करतोय.. ते लिहितात,

लाभले आयुष्य जितके ते जगावे चांगले

पाउले चालो पुढे.. जे थांबले ते संपले

घेतला जो श्वास आता तो पुन्हा ना लाभणे

माणसाने माणसाशी माणसासम वागणे..

✍️ सर्वेश फडणवीस