श्री समर्थ स्थापित चाफळ राम मंदीर !!

येई वो घनश्यामा, भक्तवत्सल रामा ।।

अंत किती पाहासी, लपून कां राहसी ?

दिनवत्सला बापा,क्षाळी रे पापा ।।

शून्य जग भासते,मन मनी स्फुंदते ।।

समर्थांची भावसमाधी उतरली. पूर्वेकडचा उतार उतरून मांड नदी ओलांडून समर्थ निघाले कृष्णातीराकडे. डोळ्यासमोर सतत अंगापूरचा डोह तरळत होता. पाप-पुण्याच्या खूप वरची पायरी म्हणजे आत्मशुद्धी. आणि या शुद्धीचा विचार जनमानसामध्ये रुजवायला समोर आत्म्याचंच एक प्रतीक हवं. एक सगुण रूप हवं. जे आजवर इथं जलवासात होत त्याला मी जनमानसासमोर आदर्शरूपात उभं करण्याचा प्रयत्न करत आहे आणि समर्थांनी डोहात उडी घेऊन प्राचीन शिल्पकलेचा एक अप्रतिम नमुना असलेली पाषाणमूर्ती पाण्यावर आली. पाठोपाठ ती मस्तकावर धारण केलेले सुस्नात समर्थ डोहाच्या मध्यातून घाटाच्या पायऱ्यांकडे येऊ लागले. साऱ्या समर्थ शिष्यांनी उत्स्फूर्तपणे जयजयकार केला.. “जय जय रघुवीर समर्थ... !!”

रवींद्र भटांच्या “भेदीले सूर्यमंडळा” या कादंबरीत हे वर्णन वाचताना वाटत होते की एकदा तरी चाफळ ला जाऊन या राम मूर्तीचे प्रत्यक्ष दर्शन घ्यावे आणि कोकणात जातांना आडवाटेवर चाफळची पाटी वाचली. बघण्याची उत्सुकता होती त्यामुळे थेट चाफळच्या राम मंदिरात जाता आले. खरंतर सज्जनगड, शिवथरघळ हे मनाला भुरळ घालणारे आहेतच पण त्याच्याच बरोबर चाफळ चे राम मंदिर मनःशांतीच्या शोधार्थ निघालेल्या पांथस्थाला आत्मीक समाधान देणारे स्थान आहे. तिथलं वातावरण आल्हाददायक, प्रसन्नता देणारे आहे. अवतीभवतीचा परिसर मन आनंदून टाकणारा आहे. 

जेव्हा आम्ही मंदिरात प्रवेश केला त्यावेळी साधारण दुपार झाली होती. मंदिरात तसं गुरूजींशिवाय कुणीही नव्हते. राम मंदिरात रामाचे दर्शन घेऊन तिथे रामरक्षा म्हणताना विलक्षण अनुभव आणि  समाधान मिळाले. तो अंगावर रोमांच आणणारा अनुभव आजही स्मरणात आहे. आयुष्यात प्रत्यक्ष एकदा तरी श्री समर्थ स्थापित या रामाचे दर्शन घ्यावे. अतिशय सुंदर आणि प्रशस्थ मंदिर परिसर आणि रामाची अतिशय रेखीव मूर्ती येथे आहे.

श्रीराम समर्थ !! 

सर्वेश..