Age is just a number !! खरंच वय कोणत्याही गोष्टीसाठी अडथळा ठरू शकत नाही आणि नेहमीच लक्षात ठेवावे की कठोर परिश्रम करण्यासाठी कुठलाही पर्याय कधीच असू शकत नाही. कारण तामिळनाडू मधील १०७ वर्षीय पप्पअम्माल ह्या सेंद्रिय पद्धतीने गेल्या नऊ दशकापासून शेती करत आहेत. जमिनीची सुपीकता शाश्वत ठेवायची असेल तर सेंद्रिय खतांचा आणि पदार्थांचा वापर पिकांमध्ये,फळझाडांमध्ये करणे आवश्यक आहे. सेंद्रिय पद्धतीने शेती करण्यासाठी पप्पअम्माल ह्यांना ह्यावर्षी पद्म पुरस्काराने अलंकृत करण्यात आले आहे. पप्पअम्माल ह्यांचा प्रवास ही शून्यातून सुरू झाला आहे.
आज रासायनिक खते, कीटकनाशकांशिवाय शेती ही संकल्पनाच शेतकऱ्यांना सहजरीत्या मान्य होत नाही. सेंद्रीय शेती असो किंवा नैसर्गिक शेती, या पद्धतीच्या वापराविषयी अनेक समज-गैरसमज आधीपासूनच पसरलेले आहेत. पारंपरिक शेतीच्या जोखडात अडकलेल्या शेतकऱ्यांना त्यातून बाहेर काढणे कठीण मानले गेले. पण,पप्पअम्माल अनेक वर्षांपासून सेंद्रिय शेती करत आहेत आणि अलीकडच्या काळात त्या भागातील शेतकऱ्यांमध्ये जागरूकता वाढू लागली आहे.
एम.पप्पअम्माल उर्फ रंगममल यांचा जन्म १९१४ साली कोईम्बतूर मधील देवळापुरम गावात मारुथाला मुदलीयार आणि वेलममल ह्यांच्या पोटी झाला. लहान वयातच त्यांनी आईवडीलांचे छत्र गमावल्याने त्या व त्यांच्या दोन बहिणी थेकमपट्टी भागात आपल्या
आजोळी आल्या. त्यांचे पालनपोषण त्यांच्या आजीने केले. गावात कुठलीही शाळा नव्हती त्यामुळे शिक्षणाचा दुरान्वये संबंध नव्हता. लहानपणापासून पप्पअम्माल ह्यांना शेतीविषयक आवड होती. पुढे आजीच्या निधनानंतर,त्यांना थेकमपट्टी येथे एक लहान दुकान वारसा हक्काने मिळाले. त्या दुकानात थोडेफार बदल करत तेथे त्यांनी शीतपेय आणि घरघुती खानावळ सुरू केली. पुढे व्यवसायातून मिळणाऱ्या कमाईतून पप्पअम्माल ह्यांनी गावात सुमारे ५ एकर जमीन खरेदी केली आणि बहिणींचे लग्न करून दिले. त्यांना कोणतीही अडचण नसल्यामुळे त्यांनी आपल्या बहिणीच्या मुलांचा सांभाळ स्वतः केला. बहिणींना अडीच एकर जमीन दिली व स्वतः अडीच एकर जमीन ठेवली आणि आज त्याच अडीच एकर जमिनीत सेंद्रिय पद्धतीने ज्वारी,डाळ,भाजीपाला ह्याची लागवड त्यांनी केली आहे.
सुश्री पप्पअम्माल आपल्या आयुष्याच्या सुरुवातीच्या काळातही राजकीय आणि सामाजिक दृष्ट्या सक्रिय राहिल्या आहेत. १९९५ मध्ये त्या थेकमपट्टी पंचायत मधून नगरसेविका म्हणून निवडून आल्या आहेत. गेल्या शतकात पप्पअम्माल ह्यांनी दोन जागतिक युद्धे,भारताचे स्वातंत्र्य,अनेक नैसर्गिक आपत्ती आणि आता कोविड १९ सारखे अनेक घटनांच्या त्या साक्षीदार आहेत. त्यांना कुणी भेटायला गेल्यावर आजही त्या आठवणींच्या गावात सहज फेरफटका मारतात.
सात वर्षांपूर्वी पप्पअम्माल ह्यांच्या १०० व्या वाढदिवसाचे औचित्य साधत संपूर्ण ग्रामपंचायत एकत्र आली आणि सर्वांनी एकत्र येत त्यांचा वाढदिवस साजरा केला. त्या मेळाव्यात जवळजवळ ३००० लोक उपस्थित होते. त्या सांगतात,"त्यादिवशी उत्सव असल्यासारखे गाव सजले होते. सगळ्यांना जेवणात पायसम(खीर)आग्रहाने देण्यात येत होती. सगळीकडे मोठे फ्लेक्स लागले होते. ते बघून मला आनंद वाटत होता." आजही जोडप्यांना आशीर्वाद देण्यासाठी त्यांना विशेषत्वाने बोलावले जाते आणि त्याही जातात. हल्ली अनेकजण भेटायला येणारे सेल्फी काढण्यासाठी कसे आग्रह धरतात ह्याबद्दलही त्या भरभरून बोलत असतात.
त्यांच्या यशस्वी जीवनाचे आणि दीर्घायुष्यासाठीचे रहस्य विचारल्यावर त्या सहज सांगतात, कठोर परिश्रम करा,पुढे जात राहा,आनंदी आणि समाधानी रहा आणि मुख्य म्हणजे मानसिक चिंतांपासून मुक्त रहा. आज लाखमोलाचा संदेश त्या आपल्याला देतात. जेव्हा आजची पिढी वयाच्या ५०-६० व्या वर्षानंतर निवृत्त होण्याचा विचार करीत आहे, तेव्हा पप्पअम्माल हे केवळ एक उदाहरणच नाही तर एक प्रेरणा आहे, निवृत्तीनंतर काय करावे हा प्रश्न अनेकांना पडत असतो त्यांनी पप्पअम्माल यांच्याकडून नक्कीच बोध घेण्यासारखा आहे. कारण आजही पहाटे ३ वाजता त्या उठतात,आपल्या शेतात जातात,शेती करतात. सेंद्रिय शेती करणे तसे कठीणच आहे पण जिद्द,चिकाटी आणि मेहनतीने अडीच एकर मध्ये त्यांनी नंदनवन फुलवले आहे. आत्मनिर्भर भारताची सुरुवात सुश्री पप्पअम्माल ह्यांनी पूर्वीच सुरू केली आहे. आज पप्पअम्माल यांच्यासारखी वेगळ्या वाटेवरची माणसं प्रेरणादायी आहेत आणि अशी माणसं बघितली की ह्या देशात जन्माला आल्याचा सहज अभिमान वाटतो. सुश्री पप्पअम्माल ह्यांच्या भावी कार्यासाठी मनापासून सदिच्छा आहेत. परमेश्वर त्यांना उदंड आयुष्य देवो हीच त्याच्याचरणी प्रार्थना आहे.
✍️ सर्वेश फडणवीस
#पद्म_गौरव #padmashri #Pappammal
#prideofagriculture #prideoftamilnadu #PeoplesPadma
No comments:
Post a Comment